آنجلیناجولی

کانال الجزیره پخش مستقیم داشت از ((غزه)) ،سربازی اسرائیلی تیری به هواشلیک کرد،خبرنگار ومن ،هردو یکه خوردیم .(فراموش کردم بگویم که من درخانه‌ی همسایه دیدم!)
یکی از مزایای جهانی شدن همین است . یعنی اینکه نمی‌توانی هرکاری دلت خواست انجام بدهی و صدای هیچ کس هم درنیاید.
کسی می گفت :اگرتصاویرخرمشهر - دراوج مظلومیتش - می‌توانست مثل امروزمستقیم درمعرض دیدجهانی قرارگیرد ، شاید جنگ آنقدرطول نمی‌کشید!
تصاویری را دیدم از ((آنجلیناجولی)) که به کمک مردم آمده،درافغانستان،عراق،آفریقاو چندین جای دیگر.یعنی همان کاری را می‌کند که زمانی ((ملینامرکوری)) و ((جین فوندا)) و ((جون بائز)) می‌ کردند. گرچه خیلی‌شان درنظر بعضی‌ها،((غیرقابل پذیرش)) طبقه بندی می‌شوند.
حرفم این است که الجزایر،ویتنام،کنگو،رواندا،بوسنی،همین کشورخودمان وده‌هاجای دیگربه - تعبیری- چوب نبودن این ارتباط جهانی را خوردند.وامروز می توانیم غمخوارآنانی باشیم که می‌دانیم غمخوارمان هستند.نه سیاستمداران ونه مدعیان بلکه خودمردم،خود خود مردم !کسی مثل من وکسی مثل تو وکسی مثل او.
گول نخوریم ،این سرمایه داری جهانی است که می‌تازد ، یک روزبه دست صدام،یک روز پینوشه وامروز ((برادران متدین وگوگولی )) اسرائیلی . برایش فرقی هم نمی‌کند حلبچه باشد یا غزه!
قربانیان هم تفاوتی نمی‌کنندکه از بوسنی باشند یاازسری لانکا . فراموش نکنیم این آسیاب به نوبت است.و این ((داستانی‌ست نه تازه))