.jpg)
بهار
بهار با تو می روئید
بهار درتو می شکفت
بهار با تو می خندید
بهار حدیث سخاوت باران است و
تشنگی کویری زمین
و رویش آلاله های وحشی
بر خاکی که
خاطره چشمان خیست را
در خود تکرار می کند
از دور دست صدایت را می شنوم
بر قله‌ی بلند شهر
بر هفت سینی به رنگ عشق
وجای جای خالی روبان سرخی که
سبزی جوانه های گندم را
لمس می کند
کلامت
دلتنگی حرفهای نگفته سنگ نبشته ای است
که گلو را در سوزشی سخت
می فشارد
چه بی صدا آوازت در باد گریخت
با عبور تند ابرهای سپیدی که هنوز
قصه های بلند کودکیم را خواب می بینند
شکوفه‌های درختان باغچه
در انتظار نوازش دستانت
سرک می کشند
و چشمان خیس جستجو
در لابلای گلهای ریز چهارقد قدیمی
نگاهت را می جوید
بر سجاده ای که هنوز
نمازت را پیش از سپیده دم می خواند
چه دشوار است
باور صریح کوچ بهاری پرستوها
و چه آسان است درک بی واسطه حس غریبانه کبوتری که
بر خاک پرپر می زند
بهار از تو می گوید
بهار بی تو می میرد
بهار با تو می روید...
ا- م
9/1/88
۳ نظر:
سلام
سال نو مبارک
سلام سال نو مبارک. از سفر که برگشتم کامنت شما رو دیدم و بسیار خوشحال شدم. امیدوارم سال 88 سال خوبی برای همه باشه.
...
بهار بود و تو بودی و عشق بود و امّید
بهار رفت و تو رفتی و هرچه بود گذشت
...
یادش گرامی
ارسال یک نظر