.
از یادگار‌های گذشته و ((چیز‌های)) ارزشمندی که هنوز باقی هستند و باعث ایجاد یک کمی شخصیت در انسان می‌شوند یکی هم این آقا محمود دولت آبادی است. کمتر خبری از او هست و کمتر می‌شود از وجودش لذت برد. امشب دیدم که سایتی را بنام او تاسیس کرده‌اند که ظاهرا با نظارت و موافقت خود ایشان است. به علت این‌که برای مبارزه با بی‌خوابی‌های شبانه قرص خواب خورده‌ام امکان خواندنش برای من وجود ندارد اما هرچه و هرجا که نام او باشد را مناسب و فرخنده می دانم. لینکش را می‌آورم برای آن‌ها که می توانند ببینند:
.
امیدوارم سایه‌اش از سر مختصر ادبیاتی که باقی مانده کم نشود.
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر