۱۳۸۹ خرداد ۶, پنجشنبه

هنوزیک‌سال نشده...

.
درخبرها آمده بود که روابط بین دولت‌های ایران و روسیه کمی تا قسمتی تیره و تار شده و برای هم پیغام و پسغام می‌دهند.
من که نشسته بودم در خانه و عکس‌ها و موسیقی‌هایم را مرتب می‌کردم، ( جای همگی خالی ) کلی خندیدم.
روزی که آقای پوتین تازه رفته بود کلاس جودو ما فکر کرده بودیم می‌خواهد در مقابل امپریالیست‌های جهان‌خوار از ما دفاع کند، کمربند سیاهش را که گرفت تازه نشان داد که ادبیاتش پیشرفت کرده و مفاهیم تازه‌ای از شریک دزد و رفیق قافله را معنی می‌کند.
اما کیف دارد اگر با گوش‌های خودمان شعار((مرگ بر روسیه )) را از بلندگو‌های رسمی بشنویم‌ ها!!!
.

هیچ نظری موجود نیست: