خبر درگذشت محمدنوري مثل پتك بر سرِ من و خيلي‌هاي ديگر فرود آمد. كساني او را دوست داشتند و كساني( چون من )به علت انس بسيار زياد از ديرسالان انگار كه يكي از بستگان نزديكشان را از دست داده‌اند.اما هميشه ديگراني بوده‌اند كه كمبود‌ها را جبران كنند، كساني كه هميشه هستندومي‌تواني در اين كمبود ((آدم‌ها)) به خودت ببالي كه
در دورانشان زيسته‌اي و دركشان كرده‌اي.
محمودخان دولت آبادي از اين قبيله است، قبيله‌اي كه هميشه حضورشان بسياري از ((نبود‌ها را))جبران كرده‌است.
استاد دولت آبادي، ميلادت مبارك! پاينده و زاينده باشي!
.
پ ن: مدتي است كه به‌لطف دوستان عكس‌ها آپلود نمي‌شوند و در بسياري از اوقات، خودم نمي‌توانم عكس‌ها را ببينم.
اميدوارم شما بتوانيد ببينيد.
.
۵ نظر:
تولدشون مبارک که من عاشقشونم. دیگه اینکه من که عکسها رو میبینم. هنوز خیلی هم شامل لطف دوستان نشدی معلومه.
داستان‌های او خاطره‌ی جمعی ماست. کمتر نویسنده‌ای را سراغ دارم که توانسته باشد که چنین خاطره‌ای جمعی رقم زند که تا همیشه ماندگار باشد.
با اشتراک گوگل آمدم اما ناشناس ،شناسایی شدیم. این هم معرفی ناشناس بالا.
خیلی ممنون که این نوشته را گذاشتید. خیلی امیدوارکننده بود. پاینده باشند و بردبار.
وقتی چند خط نوشته وبلاگم را چندین بار می خوانم و بهشان دل می بندم، با خودم فکر می کنم چه صبری دارند این همه نویسنده و هنرمندی که آثارشان اجازه پخش نمی گیرد.
سلام. برای اون منظور که گفتی میشه بهم ایمیل بدی؟ toopaly@yahoo.com این که مال منه.
ارسال یک نظر