((اینجا بدون من)) فیلمی قابل احترام

این‌که آدم از جریان‌های فرهنگی و هنری روز جابماند همه‌اش بد نیست. یکی از حسن‌هایش لااقل این است که مطالبی را که همه می‌دانند و تاریخ‌شان هم شاید گذشته باشد، آدم می‌تواند خودش به تنهایی دوباره ببیند و کشف کند و لذت ببرد!
امشب توانستم بدون هیچ زمینه قبلی فیلم ((اینجا بدون من)) ساخته بهرام توکلی را ببینم و کیف کنم. بعد که رفتم نقدها را دراینترنت خواندم تازه متوجه شدم که چقدر مورد توجه قرار گرفته است.
اسم این فیلم را هم با افتخاربه فهرست فیلم‌های خوب تاریخ سینمای ایران در فهرست وبلاگ خودم  اضافه کنم. برای کسانی که ندیده‌اند پیشنهاد دیدنش را دارم.