۱۳۹۲ تیر ۶, پنجشنبه

آنا کارنینا

نشستم و آنا کارنینای تولستوی را خواندم، با این تصور که دراین سن و سال  می‌توانم چیزهای بیشتری از رمان‌های کلاسیک برداشت کنم. بعد از پایان کتاب به‌شکلی کاملا تصادفی در بساط یک دستفروش فیلم نیمه موزیکال این اثر را هم پیدا کردم و دیدم. 
متاسفانه نه از اصل کتاب خوشم آمد و نه از فیلم. البته هر دو اثر صحنه‌ها و لحظات خوبی هم داشتند، ولی اصلا انتظاراتم را برآورده نکردند.
برای درک بیشتر موضوع در اینترنت جستجو کردم و یک خروار نقد و نظر در مورد این کتاب پیدا کردم و خواندم که هیچ کمکی به من نکرد. هنوز درست درک نکرده‌ام که اشکال از من است و یا تولستوی در قرن بیست و یکم یک کمی قدیمی شده! 
ترجیح می‌دهم که تصور کنم مشکل از درک و فهم من ناشی می‌شود تا اینکه فکر کنم این هنزمندان و نویسندگانی که همیشه با لقب (( جاویدان )) از آن‌ها نام برده‌ایم آنقدرها هم که تصور می‌کردیم بزرگ و ماندنی نیستند.

۱ نظر:

Unknown گفت...

سلام

منم فکر می کنم یه مقدار این نوع داستان ها برای این دوره قدیمی شدن هرچند که شاید در آینده دوباره محبوبیت پیدا کنن. من جنگ و صلح را اولین بار وقتی ۱۵ ساله بودم خوندم و خیلی هم با مامان و بابا کلنجار رفتم چون موافق خوندن این کتاب تو این سن نبودن. یادم هست که با چه دقتی شخصیت ها را دنبال می کردم. سه تفنگدار و سینوهه و کلیدر و ... هم همینطور بود و با اشتیاق می خوندمشون. ولی چند سال پیش که دوباره شروع به خوندن جنگ و صلح کردم چند صفحه ای بیشتر جلو نرفتم و خسته شدم. حتی برام عجیب بود که چرا اون موقع اینقدر اشتیاق داشتم. فکر می کنم یه دلیلش این هست که به خوندن داستان کوتاه عادت کردم علاوه بر اینکه دوست دارم موضوعات ملموس و امروزی تر باشن. با این حال هنوز هم بعضی از رمان های طولانی را دوست دارم مثل مسیح باز مصلوب.

فیلم آنا کارنینا صحنه سازی خیلی خوبی داشت. از حالت تئاتر گونه اش خوشم آمد و زرق و برقش چشم نواز بود. موسیقی اش را هم دوست داشتم. در کل ترجیح میدم اگر قرار هست این نوع رمان های قدیمی و کلاسیک را دنبال کنم، فیلمش را ببینم به جای اینکه کتاب را بخونم. کمتر وقت می گیره هر چند که ممکن هست خیلی به اصل کتاب وفادار نبوده باشه.

یه فیلم نسبتا قدیمی هست که به نظرم ارزش دیدن را داره. شایدم خودتون دیده باشین. فیلم کره ای هست و من دوبله انگلیسی یا فارسی اش را پیدا نکردم. حتی زیرنویس هم نداشت و اجبارا به همان زبان کره ای دیدمش ولی چون تعداد دیالوگ ها خیلی کم هست مشکل خاصی پیش نمی یاد. در مورد یه پسر کره ای هست که زندگی متفاوت و جالبی داره و توی فیلم روی قدرت ذهن کار میشه. اگه فرصت کردین و دوست داشتین این فیلم را هم ببینین. اسمش هست:
three-iron
اینم لینک فیلم تو ویکی پدیا:

http://en.wikipedia.org/wiki/3-Iron