شعری برای(( اوباما )) ، شعری برای (( عشق ))

کاری از گلاره جمشیدی

شعری که در مراسم تحلیف ریاست جمهوری باراک اوباما توسط الیزابت الکساندر خوانده شد( و برای من یادآور این شعر شاملو است:روزی ما دوباره کبوترهایمان راپیدا خواهیم کرد/ و مهربانی /دست زیبایی را خواهد گرفت...) ، سرشار است از امیدی آفتابی و گرم موج زنان در لایه لایه ی هر کلام ، با نگاهی دوخته شده به فرداها... الیزابت الکساندر، متولد 1962در محله هارلم، دارای دکترای ادبیات انگلیسی از دانشگاه پنسیلوانیا، استادیار بخش مطالعات انجمن آفریقایی امریکایی است. آخرین کتاب او با نام «آمریکای برتر» برنده ی جایزه پولیتزر در سال 2005 بود.
متن زیر برگردانی است از شعر زیبایی که او در مراسم تحلیف اوباما خواند.
شعر: الیزابت الکساندر

برگردان: گلاره جمشیدی
Praise Song for the Day (متن اصلی شعر)

سرود ستایش بخوان برای روز

هر روز به سوی کار و کسب مان می رویم،

از کنار هم می گذریم،

یا چشممان به هم می افتد یا نمی افتد،

یا در شرُِِف حرف زدن ایم یا در حال گفتگو.

هر چیز در اطرافمان، قیل و قالی بیش نیست.

هر چیز در اطرافمان، قیل و قالی است و خار و خاشاکی و هیاهویی،

و جد و آباءمان بر روی زبانهامان.

یک نفر دارد درزی را کوک می زند،

سوراخی بر یونیفرمی را رفو می کند،

لاستیکی را پنچری می گیرد،

خرابی ها را تعمیر می کند.

یک نفر در تلاش است جایی موسیقی به پا کند،

با یک جفت قاشق چوبی بر طبلی روغنی،

با ویولن سل، جعبه ی صدا، هارمونیکا، آواز.
زنی با پسرش منتظر اتوبوس است.

کشاورزی حواس اش به تغییر وضع آسمان است.

معلمی می گوید: مدادها را به دست بگیرید، شروع کنید.

ما در کلمات با هم روبرو می شویم،

کلمات، دشوار یا سهل،

نجوا شده یا دکلمه شده،

کلماتی برای توجه، تجدید نظر.

ما از جاده ها و بزرگراههای کثیفی عبور می کنیم

که نشان دارند از قصد کسی و سپس کسانی دیگر،

آنانکه گفتند من باید ببینیم آن سوتر چیست.
می دانم چیز بهتری پائین جاده است.

باید جایی پیدا کنیم که در امان باشیم.

به آنجا می رویم که هنوز پیدا نیست.

رک و راست بگو: بسیاری کسان برای این روز جان داده اند.

نام جان دادگانی که ما را به اینجا رساندند آواز کن،

که بر ریل های قطار خوابیدند،

پل ها را برافراشتند،

پنبه و کاهو درو کردند،

خشت به خشت بناهای درخشان به پا کردند،

و پاک ماندند و در بطن هرچیز کوشیدند.

سرود ستایش بخوان برای تلاش،

سرود ستایش بخوان برای روز.

سرود ستایش بخوان برای اثر سرانگشتان کاربلد،

که بر میزهای آشپزخانه شکل گرفته اند.

برخی با «همسایه ات را دوست بدار مانند خودت» زنده اند ،

برخی با «آزار نرسان یا بیش از نیازت برندار».

چه می شود عشق

توانمندترین کلمه باشد؟

عشق فراتر از زناشویی،

فرزندی، وطن پرستی،

عشق گسترده بر پهنای آبگیری از نور،

عشق بی نیاز از پیش دستی در گلایه.

در تلالوء تابان امروز،

در این هوای زمستانی،

هرچیزی را یارای آفریده شدن است،

هر جمله ای را توان آغاز.

بر روی لبه ها، حاشیه ها، تیزی ها.

سرود ستایش بخوان برای پیش رفتن به سوی آن نور.

ورود به وبلاگ : گلاره جمشیدی