.
چند مربی ، چند بازیکن ، چند تیم دیگر باید قربانی شوند تا ما یاد بگیریم که ورزش ، وزارت اقتصاد نیست که بدهیمش دست پسرخاله‌ی عزیزمان . ورزش کارخانه‌ی خودروسازی نیست که ببخشیمش به بچه‌ی همسایه مان ، ورزش صدا و سیما نیست که بسپاریمش به دوست عزیزمان ، ورزش مدیریت بانک مرکزی و ملی هم نیست که هفته‌ای یک‌بار عوضش کنیم . ورزش حتی وزارت علوم و وزارت کارهم نیست که هر اتفاقی برایش بیافتد آب از آب تکان نخورد . ورزش یک مسئله‌ی جدی است که متاسفانه نمی‌توان مثل وزارت برنامه به چشم بهم زدنی تعطیلش کرد . ضمنا بخشنامه پذیر هم نیست که بشود دستور بدهیم حریفانمان به ما ببازند . با کمال تاسف ورزش به مدیران واقعی و جدی و باصلاحیت نیاز دارد .
فعلا که تیم‌های ما در رشته های مختلف و در سطوح مختلف باشگاهی و ملی تند و تند دارند می‌بازند و متاسفانه این داور ها هم دقت لازم را نمی‌کنند که مهم بودن مارا درنظر بگیرند .
این وسط فقط دلم برای ریاست مظلوم فدراسیون فوتبال کباب است که باید بازهم بیاید و حرف‌های تند را تحمل کند . گرچه ظاهرا فقط خاصیت ایشان همین است و به همین یک دلیل به این سمت انتخاب شده .
.
۱ نظر:
salam to chand sale gozashteh to ye sherkati kar mikardam ke har vaght kar kharab mishod modiremon lotf mikard mani mifrestad jalaseh va man bodam sar o sedah bad o birah ke bayad gosh mikardam o javab midadam yek bar fish hoghoghi ke omad didam ye mablaghi ezafeh shodeh ba seday boland be hamkaram goftan didin belakhare sherkat hagh fohsh haiy ke shenide bodam ro behem dad
hala ageh be in bande khoda ham ye hamchenin komaki besheh hatman razi jaye baghiye dast andar karan ham jalaseh bere
ارسال یک نظر