نمایش فرهنگ در بزرگراه حکیم

.
ارج گذاشتن به هنر و فرهنگ است یا یک مسئله‌ی سیاسی و تبلیغاتی؟ برای من فرقی نمی‌کند. در بزرگراه حکیم تمام بیلبوردهای شهرداری ( که تعدادشان هم کم نیست ) پر شده‌اند از نوشته‌هایی در مورد شاعران و نویسندگان و بزرگان این سرزمین. از نیما را دیدم تا عطار نیشابوری. حافظ، سعدی، مولوی و رودکی و خیلی های دیگر که دیدم و ندیدم. تصمیم داشتم عکس‌برداری کنم که فرصتش پیش نیامد. نمی‌‌دانم چرا این‌ها را گذاشته‌اند و چه کسی این ابتکار را انجام داده ولی هرکس باشد و با هر نیتی، واقعا دستش درد نکند. من که خیلی لذت بردم.
حالا هم شیطنتم گل کرد که یک سوال بپرسم. در بزرگراه حکیم روزانه هزاران اتوموبیل حرکت می‌کنند که حتما داخل بسیاری از آن‌ها کودکان هم نشسته‌اند.اگر از بین هر هزار کودک فقط دوسه‌تا هم باشند که توجهشان جلب بشود و احیانا گوش شیطان کر در اثر دیدن این تابلوها به هنر و فرهنگ علاقه پیدا کنند و وقتی بیشتر رشد کردند اهل این حرف‌ها بشوند آن‌وقت تکلیف چیست و چگونه خواهیم توانست مزخرف تحویلشان بدهیم؟
این را می‌گویند آینده نگری برای حفظ مزخرفات.
بازهم خیلی هوشمندانه بود؟
.