۱۳۹۰ بهمن ۱۴, جمعه

استقلال، پرسپوالیس و شرافت عادل فردوسی پور

بازی مهیجی بود. دوگل استقلال وسپس سه گل پرسپولیس! که این روز‌ها شدیدا به این برد نیاز داشت. اما اگر قرار باشد کسی را تشویق کنم قطعا عادل فردوسی پور است. کسی که علیرغم تمامی فشارهای ازما بهتران قادر بوده که سال‌های سال برنامه‌اش را ادامه بدهد و بشود الگویی که حتی در برنامه‌های اقتصادی و اجتماعی هنری هم یادی از این برنامه بکنند و حسرتش را بخورند.
شاهکار عادل خان اما این‌دفعه خیلی به دل من چسبید! این‌که‌وسط این‌همه هیجان (واقعی یا کاذب) بتواند نقبی بزند به انسانیت و بیست - سی میلیون بیننده را ببرد به دیدار کودکان سرطانی موسسه محک و همچنین نمایش نارضایتی جانبازان بستری درآسایشگاه، خیلی هنر می‌خواهد.
فراموش نکنیم که برای به‌دست آوردن هرثانیه وقت برنامه‌اش باید کلی مبارزه کند و در نهایت هم بسیاری از مواقع مثل امشب نتواند خیلی از آیتم‌های برنامه را پخش کند.
به سهم خودم از این بروبچه‌های خوب متشکرم و این موضوع را پیامی می‌دانم برای تاکید براین نکته که در هر شرایطی می‌توان مثبت اندیشید و مثبت و موثر کار کرد.

۱ نظر:

Unknown گفت...

من از فوتبال سر در نمی اورم. تا به حال حتی یک مسابقه فوتبال را هم کامل ندیدم ولی هر از گاهی که برنامه های عادل فردوسی پور را دیدم ازش خوشم آمده است. قبول دارم مثل خیلی از آدم ها اشتباهاتی هم دارد ولی در کل عملکردش مثبت و ارزشمند است